De eerste schooldag
De eerste schoolweek zit er alweer op en voor velen zal het geen gemakkelijke week zijn geweest. Zo zal ik beginnen met te vertellen hoe deze week voor mijn kinderen was.
De jongste van 4 jaar heeft het gelukkig naar haar zin gehad. Ze vond het echter wel spannend om alleen het schoolplein op te lopen om bij haar juf te gaan staan. Voor mijn zoon van 6 jaar verliep het even anders. Hij doet nu voor de tweede keer groep 3 en heeft twee nieuwe juffen en een hele nieuwe klas. Hij moet heel erg wennen aan de andere kinderen, maar bovenal aan de juf, die voor zijn gevoel alles op een boze toon zegt. Het lukte de eerste dag niet om af te spreken en hij had ruzie gemaakt met een van zijn beste vriendjes. Hij vond het rekenen en de andere taken erg saai. Natuurlijk is het pas de eerste week, maar meteen kwamen bij mij de twijfels: hadden we hem wel groep 3 over moeten laten doen? Hadden we toch niet beter kunnen kiezen om hem bij dezelfde juf te laten blijven in plaats van te mogen kiezen bij welke kinderen? Nee, het is pas de eerste week, eerst even afwachten.
Onze oudste dochter is naar groep 5 gegaan. Ze heeft dezelfde klas, maar twee nieuwe leerkrachten. Ze vindt hen erg fijn en ligt ook goed in de groep. Helaas zit ze naast 2 jongens waar ze vorig jaar al niet zo goed mee kon opschieten. Ze vertelde me dingen waardoor ik toch een mail heb gestuurd om te vragen of ze op een andere plek gezet kan worden. Eerst de twijfel: moet ik dat in week 1 al doen, ben ik dan geen zeurende ouder? Maar toen dacht ik aan mijn dochter en hoe zij er echt last van heeft om daar te zitten. Ze zegt veel dingen niet tegen haar juf en meester waardoor zij dit niet door hebben en gelukkig reageerden zij heel begripvol op mijn mail. Nadat ik mijn mail verstuurde appte ik met vriendinnen. Zij hebben vrijwel allemaal soortgelijke verhalen: een verdrietige en verwarde jongen door een boze juf met allemaal andere regels, een compleet overprikkeld meisje dat in huilen uitbarst omdat ze het nooit gaat redden om de weektaak af te maken, een gevoelig meisje dat juist bij een heel dominant meisje en twee drukke jongens is gezet, enz…
Het is inderdaad nog maar de eerste week en dat is altijd wennen, maar neem jullie kinderen serieus en voel je niet bezwaard om meteen al de leerkracht te mailen. Zeker nu ouders niet meer in de school mogen komen en je niet even de leerkracht kan aanspreken moet je op een andere manier voor de belangen van je kind opkomen. Vaak vinden leerkrachten dit alleen maar fijn, omdat ze dit niet krijgen te zien of te horen van de kinderen zelf. De meeste kinderen willen graag een voorbeeldige leerling zijn en doen alsof er niks aan de hand is. Wees dus ook niet boos of verbaasd over het feit dat de leerkracht van niks lijkt te weten. Om als ouder wel op de hoogte te zijn, probeer je kind te laten vertellen over de schooldag. Direct uit school is daar meestal geen goed moment voor, maar bij het naar bed brengen juist wel. Dan is er de rust en ontspanning om de dag op een rijtje te kunnen zetten. Is het een moeilijke prater, stel dan gerichte vragen zoals bijvoorbeeld: hoe was je dag op een schaal van 1 tot 5? Wat was het leukste/ het stomste van vandaag? Heb je een tip voor je juf of meester?
Ook in de praktijk hebben we al vragen gehad van ouders van wie het kind niet naar school durft. Gevoelige kinderen zullen hier eerder last van hebben, omdat het voor hen nog spannender is om een nieuwe leerkracht en/ of een nieuwe klas te krijgen. Niet naar school gaan, maakt de angst echter groter. Zo leert het kind om de angstige situatie (naar school gaan) te vermijden en is de angst tijdelijk weg of minder (want hij of zij is veilig thuis), maar zal deze groter worden wanneer het kind langer thuisblijft.
Probeer dus je kind wel te laten gaan om te ervaren dat het niet eng of spannend hoeft te zijn. Aarzel ook niet om de leerkracht hierover te benaderen en samen naar een oplossing te zoeken. Wanneer het echt lastig is kan de GGD hier ook in ondersteunen en adviseren. Bij blijvende angst is er andere hulp nodig en kunnen wij helpen.
Tamar van Velzen
Orthopedagoog