Spil Helpt
De ideale combinatie

Misschien ken je zelf wel van die momenten dat je ineens het licht ziet, een goed idee hebt of je ogen geopend worden. Ja? Nee? Ik in ieder geval wel… zes jaar geleden tijdens mijn pabo-stage binnen het Speciaal Onderwijs. Ik weet nog goed dat ik versteld was van wat die leerkrachten, orthopedagogen en ondersteunend personeelsleden in relatie en verbinding met leerlingen iedere dag opnieuw weer voor elkaar kregen. Kinderen waren op hun plek en kregen de kans om op hun niveau en tempo te leren. Niet alleen cognitief, want veel kinderen zouden later naar de dagbesteding gaan. Maar juist ook sociaal emotioneel en er was bijvoorbeeld veel aandacht voor het ‘leren leren’ en de zelfredzaamheid.
Zes jaar terug had passend onderwijs net zijn intrede gedaan in het onderwijssysteem en in mijn laatste stagejaar waren er steeds meer kinderen die op het regulier basisonderwijs extra ondersteuning nodig hadden. Die kinderen hebben er in eerste instantie voor gezorgd dat ik na het afronden van mijn eerste gecombineerde opleiding de master orthopedagogiek ben gaan volgen. Voor hen wilde ik meer betekenen en ik liep met vragen rond als: ‘Welke moeilijkheden ervaren kinderen?’, ‘Hoe komt het dat deze kinderen vastlopen?’, ‘Hoe kan ik hen het beste ondersteunen?’ en ‘Kan dat op school of moet dat toch ergens anders?’
Inmiddels zijn we dus zes jaar verder en kan in sinds de start van dit schooljaar trots zijn op mijn combinatiebaan. Drie dagen in de week werk ik voor Spil Helpt en de andere twee dagen sta ik voor de groep als juf. Hebben ze dan niet beide geprobeerd je een fulltimebaan aan te bieden? O, ja zeker wel. Mijn antwoord luidde zonder twijfel twee keer hetzelfde: Nee, bedankt! Rekening houdend met het feit dat de taken van een leerkracht en orthopedagoog echt verschillen van elkaar, lijkt juist de combinatie me zo ontzettend leuk. Ik ben ervan overtuigd dat die combinatie mooie kansen oplevert.
Enerzijds weet ik als leerkracht-orthopedagoog heel goed hoeveel ruimte, tijd en ondersteuning er op scholen is. Uiteraard hangt dit dan altijd nog af van de specifieke school, de specifieke leerkracht en het specifieke kind. Desondanks weet ik dat ik geen hele waslijst aan adviezen voor school hoef op te stellen, omdat ik als leerkracht zelf ook weleens denk ‘hoe verwachten ze dat ik dit voor elkaar krijg met nog 25 anderen’. Sommige plannen zijn op papier zo mooi en goed doordacht en zouden perfect werken als de ruimte en tijd er zou zijn, maar blijken dan vaak zonde van ieders tijd omdat het praktisch niet uitvoerbaar is.
Anderzijds kan ik als orthopedagoog-leerkracht extra goed inschatten hoe een kind zich ontwikkelt. Heeft het wellicht meer uitdaging of juist ondersteuning nodig? Zit het kind lekker in zijn vel en hoe is het zelfbeeld/zelfvertrouwen? Spelen er wellicht andere problemen? Is een gesprek met ouders, het samenwerkingsverband of andere betrokkenen nodig? Kunnen wij, Spil Helpt, zelf ondersteunen of is een doorverwijzing nodig? Met het antwoord op al deze vragen hoop ik, samen met het op school aanwezige zorgteam, preventief in te kunnen spelen op de behoefte van het kind.
Daarnaast heb ik als orthopedagoog-leerkracht ook meer kennis van de vragenlijsten die door school ingevuld moeten worden en op welke manier deze geïnterpreteerd en verwerkt worden.
Uiteraard zijn ook veel dingen hetzelfde. Beide banen zijn echte contactberoepen. Je ziet continu kinderen, klasgenoten, ouders en collega’s. Zo loop ik zowel als orthopedagoog en als leerkracht regelmatig bij collega’s naar binnen voor overleg of een specifieke vraag. Daarnaast zijn werkgroepen en intervisiemomenten, studiedagen en bijscholingsmomenten. Ook heb ik zowel als orthopedagoog en als leerkracht regelmatig contact met ouders. Je wordt aangesproken op het schoolplein, bij de praktijk, krijgt een mailtje of telefoontje of je plant bijvoorbeeld een rapportgesprek of eindevaluatie in. Tot slot heb je in beide banen oog voor de kwaliteiten en mogelijkheden van het kind en zijn direct omgeving.
De ideale combinatie? Voor mij, op dit moment, wel!
Meggie de Groot
Orthopedagoog