Een dag uit mijn praktijk

Vandaag mag ik een dag op pad. Een van onze orthopedagogen is met vakantie en daarom mag ik vandaag haar kinderen begeleiden. Ik houd me dagelijks meer bezig met directietaken, maar ik heb er veel zin in om nu weer met de kinderen zelf aan de slag te gaan.

Binnen onze praktijk zijn er regelmatig aanmeldingen van kinderen met het vermoeden van Ernstige Enkelvoudige Dyslexie (EED). Nadat we middels een onderzoek hebben vastgesteld dat er inderdaad sprake is van ernstige dyslexie, gaan wij deze kinderen ook begeleiden. Voor deze begeleiding gaan we naar de school van het kind. Zo missen zij weinig lesstof op school, hebben we korte lijntjes met de leerkrachten en wordt de begeleiding een onderdeel van het lespakket. Dit betekent wel dat ik vandaag van de ene school naar de andere ga, dus ga ik snel op weg naar de eerste school.

Op de school in Den Bosch, waar ik al eerste naartoe ga, begeleiden wij al jaren kinderen met dyslexie. Ik ben er bekend en de leerkrachten kennen mij vanuit de onderzoeken die we op school bespreken. Ik haal Yashine op uit haar klas en zij wijst mij het kamertje waar we zitten. Yashine is een lief meisje uit groep 7 en een harde werker. Ze straalt als ik haar complimenteer met haar gemaakte huiswerk en samen bespreken we de leenwoorden die ze nog lastig vindt. Tja, hoe schrijf je ‘militair’ en waar komt dat woord eigenlijk vandaan? Samen gaan we op zoek naar soortgelijke woorden.

Voor de begeleiding werken wij binnen Spil Helpt met de F&L-methode; een methode waarbij alle zintuigen van het kind worden aangesproken. We bouwen daarbij woorden met blokjes, kleuren de klanken die we horen en lezen teksten waarin de verschillende soorten klanken een eigen kleur hebben. Bij het lezen staat de klinker centraal en dient deze als ankerpunt zodat de klankstructuur van het taalsysteem zichtbaar is. Daarnaast gebruiken wij ook oefeningen uit andere remediërende methodes zodat we voldoende afwisseling hebben binnen de begeleiding.

Na het spelen van een kwartetspel met de leenwoorden gaat Yashine naar de klas van Bram om hem naar mij te brengen. Bram heeft helaas zijn huiswerkmap vergeten en hij verontschuldigt zich op alle mogelijke manieren: hij had zich vanmorgen al verslapen waardoor hij moest haasten en zijn map daarom nu nog thuis ligt. Bram zit in groep 6 maar leest op het niveau van eind groep 4. Dit betekent dat het voor hem lastig is om lange verhalen te lezen; hij geeft het dan al snel op. Daarom gebruiken we voor Bram korte verhaaltjes uit de series ‘Theaterlezen’ en ‘Toneellezen’. De verhaaltjes zijn een soort toneelstukjes zonder podium. Vooraf verdeel je de rollen en kun je jezelf inleven in de persoon die je speelt. Dit maakt het lezen leuk en aantrekkelijk voor kinderen. Bram wil de gelezen tekst graag als huiswerk meenemen zodat hij deze met zijn vader nog eens kan lezen. Na het bespreken van de geleerde spellingregels en het spelen van galgje met een woord uit zijn dictee, gaat Bram met zijn huiswerkbladen weer naar de klas. De volgende keer heeft hij vast zijn map weer bij zich.

Op weg naar de volgende school realiseer ik me weer wat kleine complimentjes en succeservaringen kunnen teweegbrengen bij de kinderen. Ook zij kunnen genieten van het lezen als het maar aantrekkelijk wordt gemaakt voor ze.

Arjan zit in groep 4 van de volgende school die ik bezoek. Wanneer ik hem uit de klas haal, begint hij met vertellen en gaat zonder stoppen door tot we in de begeleidingsruimte zitten. Daar zit zijn moeder al te wachten, zij komt een keertje meekijken en Arjan mag haar uitleggen wat we tijdens deze begeleiding gaan doen. Hoewel… dát had ik misschien beter zelf kunnen doen... Volgens zijn moeder begint Arjan met praten als hij ’s morgens wakker wordt en eindigt hij daarmee als hij slaapt (en dan nog niet altijd). Ook nu is hij enthousiast en vertelt hij uitgebreid hoe het zit met de kleurtjes en de blokjes en het computerprogramma. Zijn moeder en ik luisteren aandachtig en merken dat Arjan prima kan verwoorden hoe het werkt. Nu kan zijn moeder ook thuis aan de slag met de blokjes en de kleurtjes. Arjan zal haar daar wel bij helpen.

In groep 8 van deze school zit Angela, een timide meisje. Ze vindt het niet leuk dat ze dyslexie heeft. Samen bespreken we wat dyslexie is. Ja het is lastig dat je niet zo goed bent in lezen, maar er zijn ook heel veel dingen waar je wel heel goed in bent. Gelukkig kan Angela zelf ook benoemen waar ze goed in is en waar ze trots op is. Ze zit op hockey en traint hier extra voor om er beter in te worden. Zo werkt dat ook met lezen: extra oefenen is belangrijk om er beter in te worden. Ze begrijpt het; een Donald Duck lezen is leuk, maar een boek lezen kan óók heel leuk zijn. Angela belooft dat ze deze week een boek gaat uitkiezen in de bieb en dat volgende week meebrengt. Zo kunnen we er samen in lezen. Wanneer we aan het eind van de begeleiding samen het Woordspel spelen, straalt Angela als ze het woord gevonden heeft en sluiten we de begeleiding op een fijne manier af.

Wat is het toch leuk om met kinderen te werken. Met hun enthousiasme, verhalen en opmerkingen in mijn gedachten rijd ik met een gelukkig en tevreden gevoel weer naar de praktijk.

Drs. Hanny van der Schoot

Orthopedagoog - Generalist